De vraag dan anders geformuleerd: waar
ben ik zonder chaos? Alles blijft weliswaar bij het oude, maar dat strookt niet
met de vurige behoefte aan groei. Maar om nou meteen een thrillseeker te
worden? Zo radicaal hoeft het waarschijnlijk niet. Maar het kan vast geen kwaad
mijn meningen ten opzichte van chaos wat te herzien. Een mening die enerzijds
wordt gevoed door emotionele hechting aan een systeem van veiligheid, en
anderzijds een houding van verzet tegen wat zich als onwenselijk aandient. Tja,
dan is het vragen om problemen als het in de egobeleving even niet meezit…
Volgens de Britse bioloog Rupert
Sheldrake worden systemen van gewoonte continue onderbroken door onverwachte
omstandigheden en kansen tot ontwikkeling. Zo kan er ruimte ontstaan voor
nieuwe voorwaarden en mogelijkheden. Er vindt dan als het ware een ontploffing
plaats die transformatie van het individu mogelijk maakt. Je kunt je leven naar
een ander plateau tillen waar het zich kan voegen naar de nieuwe waarden en
uitgangspunten. De transformatie is dan niets anders dan het bewust worden van
de eigen unieke dromen en verlangens. Het innerlijk weten ten aanzien van de
eigen bestemming en daarmee in lijn gaan lopen. Een uitnodiging tot de integratie
van tegenstellingen, het opgeven van verzet en afstemmen vanuit het hart.
Het is dan wachten op de volgende
explosie. Maar de vraag is of dat dan nog chaotisch is. Chaos is niets meer dan
een ‘state of mind’. De explosie is
slechts. De omstandigheden zijn wat ze zijn. En wat ik er van vind doet er niet
toe. Wat ik er mee doe, des te meer. Hoe meer ik op deze manier mij bewust
wordt van onderbewuste dromen & verlangens, intenties & gevoelens, des
te makkelijker deze te vertalen zijn naar de ervaringen die voorbijkomen. Wanneer
ik zo creëer is chaos niets anders dan een explosie in een eeuwig patroon van
prachtige orde.